Η συγκυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ κάνει αυτό που δεν έκαναν οι προηγούμενες αστικές κυβερνήσεις: Ενισχύει το «αντιτρομοκρατικό» οπλοστάσιο

Αυτό που δεν έκαναν πέντε αστικές κυβερνήσεις (Κ. Καραμανλή, Γ. Παπανδρέου, Λ. Παπαδήμου, Σαμαρά-Βενιζέλου-Κουβέλη, Σαμαρά-Βενιζέλου) κάνει τώρα η συγκυβέρνηση των Τσιπροκαμμένων, οδηγώντας στην πιο εφιαλτική του ολοκλήρωση το «αντιτρομοκρατικό» οπλοστάσιο: να τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον έξι μηνών η θετική δημόσια τοποθέτηση για τη δράση οργανώσεων ένοπλης επαναστατικής βίας, που το αστικό ποινικό πλαίσιο χαρακτηρίζει «τρομοκρατικές».

Ολα ξεκίνησαν με την Απόφαση-Πλαίσιο του Συμβουλίου της ΕΕ, της 13ης Ιουνίου 2002, «για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας. Με βάση αυτή την απόφαση φτιάχτηκε και το εγχώριο «αντιτρομοκρατικό» οπλοστάσιο (κυρίως το άρθρο 187Α του Ποινικού Κώδικα, αλλά και μια σειρά διατάξεις ποινικού και δικονομικού χαρακτήρα).

Αυτή η Απόφαση-Πλαίσιο τροποποιήθηκε στις 28 Νοέμβρη του 2008 με μια νέα Απόφαση-Πλαίσιο (919/2008), η οποία επικαλείται την αλλαγή του «modus operandi» «των ενεργών τρομοκρατών και των υποστηρικτών τους», οι οποίοι χρησιμοποιούν «ημιαυτόνομες μονάδες που έχουν μεταξύ τους σχετικά χαλαρούς δεσμούς» και «συνδέονται με διεθνή δίκτυα και ανατρέχουν όλο και περισσότερο στις νέες τεχνολογίες και ιδίως στο Διαδίκτυο». Σύμφωνα με το σκεπτικό του Συμβουλίου της ΕΕ, το Διαδίκτυο λειτουργεί ως «εικονικό στρατόπεδο εκπαίδευσης», διότι μέσω αυτού γίνονται «δραστηριότητες όπως η δημόσια πρόκληση για τέλεση τρομοκρατικών εγκλημάτων». Οπως αναφέρεται, «η παρούσα απόφαση πλαίσιο προβλέπει την ποινικοποίηση των εγκλημάτων που συνδέονται με τρομοκρατικές ενέργειες ώστε να συμβάλει στον γενικότερο πολιτικό στόχο που αποτελεί η πρόληψη της τρομοκρατίας μέσω της μείωσης της διάδοσης εγγράφων που δύνανται να υποκινήσουν άτομα σε τέλεση τρομοκρατικών επιθέσεων».

Ετσι, η νέα Απόφαση-Πλαίσιο προσθέτει τρία ακόμα «εγκλήματα συνδεόμενα με τρομοκρατικές δραστηριότητες», που είναι: η «δημόσια πρόκληση για τέλεση τρομοκρατικού εγκλήματος», η «στρατολόγηση τρομοκρατών» και η «εκπαίδευση τρομοκρατών». Μολονότι και στην περιγραφή των δύο τελευταίων «εγκλημάτων» υπάρχει η απαραίτητη ασάφεια και γενικολογία (για να μπορούν να διωχτούν όσο γίνεται περισσότεροι), θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι μέσα στη λογική της «καταπολέμησης της τρομοκρατίας». Το πρώτο «έγκλημα», όμως, είναι καθαρά ποινική δίωξη της γνώμης, της άποψης, της πολιτικής θέσης. Και δε διστάζουν να το περιγράψουν ως τέτοιο, αφού αναφέρονται στη «διάδοση ή την με οποιονδήποτε τρόπο διάθεση ενός μηνύματος προς το κοινό, με πρόθεση την υποκίνηση σε τέλεση ενός από τα εγκλήματα (…), όταν μια τέτοια συμπεριφορά, είτε υποστηρίζει άμεσα είτε όχι τα τρομοκρατικά εγκλήματα, προκαλεί κίνδυνο τέλεσης ενός ή περισσότερων τέτοιων εγκλημάτων».

Οπως αντιλαμβάνεστε, βάσει μιας τέτοιας νομοθεσίας, όσοι ξεσπάθωσαν από το facebook υπέρ της αποστολής του «βομβοδέματος» στον Παπαδήμο (και ήταν πάρα πολλοί) θα βρίσκονταν υπό κατηγορία.

Η Απόφαση-Πλαίσιο περιλάμβανε και άρθρο για την εφαρμογή της. Τα κράτη μέλη έπρεπε το αργότερο τις 9.12.2010 να διαβιβάσουν «το κείμενο των διατάξεων με τις οποίες ενσωματώνονται στο εθνικό τους δίκαιο οι δυνάμει της παρούσας απόφασης-πλαίσιο υποχρεώσεις τους» και το Συμβούλιο να επαληθεύσει το αργότερο στις 9.12.2011 «αν τα κράτη μέλη έχουν λάβει τα αναγκαία μέτρα προκειμένου να συμμορφωθούν με την παρούσα απόφαση πλαίσιο».

Πέντε κυβερνήσεις, όπως προαναφέραμε, απέφυγαν να νομοθετήσουν με βάση την Απόφαση-Πλαίσιο 919/2008. Δεν νομίζουμε ότι το ξέχασαν. Παρά το καθεστώς εσωτερικής καταστολής που εφάρμοσαν, παρά τη συμπλήρωση της «αντιτρομοκρατικής» νομοθεσίας με νέες διατάξεις, δίστασαν να βαφτίσουν «τρομοκρατικό έγκλημα» την έκφραση γνώμης. Αυτό ανέλαβε να το κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ με την… αριστερή πατίνα. Ετσι, ο Κοντονής, στο πλαίσιο της διαβούλευσης ενός νομοσχεδίου-κουρελού με διάφορες ποινικές και δικονομικές διατάξεις, περιέλαβε και το άρθρο 27, που πέρα από το αδίκημα της «στρατολόγησης» («όποιος μέσω παροχής οδηγιών, πληροφοριών ή κατευθύνσεων, προκαλεί σε άλλον την απόφαση για συμμετοχή σε συγκεκριμένη τρομοκρατική οργάνωση ή για τέλεση ορισμένης τρομοκρατικής πράξης…») και το αδίκημα της «εκπαίδευσης» («όποιος με οποιονδήποτε τρόπο εκπαιδεύει άλλον στην κατασκευή ή χρήση εκρηκτικών, πυροβόλων ή άλλων όπλων, επιβλαβών ή επικίνδυνων ουσιών ή άλλων ειδικών μεθόδων ή τεχνικών…»), περιλαμβάνει και το αδίκημα της έκφρασης γνώμης: «Οποιος δημόσια με οποιονδήποτε τρόπο προκαλεί ή διεγείρει σε διάπραξη των εγκλημάτων των παραγράφων 1 και 4 του παρόντος, και προκαλεί κίνδυνο τέλεσής τους, τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον έξι μηνών, αν η πράξη δεν τιμωρείται βαρύτερα σύμφωνα με άλλη διάταξη».

Την Τετάρτη το μεσημέρι, σε μια γελοία συμπαιγνία με την ΕφΣυν, ο Κοντονής εμφανίστηκε ως «αιφνιδιασμένος με τις αντιδράσεις» και δήλωσε ότι «οι προσθήκες δεν αφορούν προφανέστατα ούτε το φρόνημα ούτε τον εγκωμιασμό εγκλήματος, αλλά μία υποχρέωση της χώρας». Δήλωση γελοία αφεαυτής, γιατί η «υποχρέωση της χώρας» δεν μπορεί να τίθεται αντιθετικά με το περιεχόμενο κάποιων διατάξεων, για να εμφανίσει αυτές τις διατάξεις σαν «αθώες». Η «υποχρέωση της χώρας» είναι αυτή που περιγράψαμε παραπάνω και η συγκυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ανέλαβε να ξεπεράσει τις προηγούμενες κυβερνήσεις, υλοποιώντας την. Ο Κοντονής αναγκάστηκε απλά να κάνει έναν ελιγμό, παραπέμποντας τη νομοθέτηση σε ευθετότερο χρόνο.

Το υπουργείο Δικαιοσύνης ανακοίνωσε την Τετάρτη ότι το επίμαχο άρθρο 27 «με το οποίο τροποποιούνταν τα άρθρα 187 και 187Α του Ποινικού Κώδικα, εισάγεται για περαιτέρω επεξεργασία στην Επιτροπή για τη σύνταξη Νέου Ποινικού Κώδικα». Η ανακοίνωση του Κοντονή, με την κατακλείδα της, δεν αφήνει καμιά αμφιβολία ότι πρόκειται για ελιγμό: «Αναμένεται, πάντως, να διαφυλαχθεί ο στόχος της έγκαιρης προσαρμογής της ελληνικής νομοθεσίας στις αποφάσεις –πλαίσιο 2008/841/ΔΕΥ και 2008/919/ΔΕΥ, όπως αυτή κατέστη υποχρεωτική ιδίως μετά από την πρόσκληση της Ελλάδας προς κοινοποίηση των εθνικών μέτρων μεταφοράς της πρώτης εξ αυτών, και προς αποφυγή διαπίστωσης σχετικών παραβάσεων».

Παρά ταύτα, η ανεπίσημη εκπρόσωπος Τύπου του υπουργείου Δικαιοσύνης, Αντα Ψαρρά, έγραψε στην ΕφΣυν ότι «ο Σταύρος Κοντονής απέσυρε από την ανοιχτή διαβούλευση το επίμαχο άρθρο», πλέκοντας το εγκώμιο του υπουργού. Του αναγνώρισε «τα άμεσα αντανακλαστικά» αλλά και την πρόθεση «απλώς και μόνο να ενσωματώσει το ευρωπαϊκό πλαίσιο του 2008», χωρίς να παραλείψει να τονίσει ότι η δήλωση του υπουργού ήταν… καθαρή (ότι τάχα «σε καμία περίπτωση οι προσθήκες δεν ποινικοποιούσαν ούτε το φρόνημα ούτε τον εγκωμιασμό αλλά αποκλειστικά την προτροπή και την προετοιμασία εγκληματικών πράξεων»), όμως «κανείς δεν θα μπορούσε να είναι βέβαιος ότι δεν θα χρησιμοποιηθεί στο μέλλον με “λάθος“ τρόπο»). Δεν μας είπε, όμως, η εν λόγω κυρία ποιο είναι το ευρωπαϊκό πλαίσιο που ο Κοντονής δεσμεύεται ότι οπωσδήποτε -και έγκαιρα- θα ενσωματώσει στην ελληνική νομοθεσία. Καθείς (και καθεμιά) εφ ω ετάχθη, όμως το ψέμα εξακολουθεί να έχει κοντά ποδάρια.