Στις ιμπεριαλιστικές Συμπληγάδες η "ρύθμιση" του χρέους

Συνθλίφτηκαν μέσα στις ιμπεριαλιστικές Συμπληγάδες, οι κυβερνητικές αυταπάτες για τη δήθεν «συνολική συμφωνία» και την αναγγελία των μεσοπροθέσμων μέτρων για το ελληνικό χρέ­ος. Στο Eurogroup της περασμένης Δευ­τέρας, οι Ευρωπαίοι «εταίροι», όχι μόνον παρέκαμψαν, γράφοντας στα παλιά τους τα παπούτσια την πρόσφατη ψήφιση του πολυνομοσχεδίου (τέταρτο Μνημόνιο) με τα «προαπαιτούμενα» μέτρα για μετά το 2018, αλλά αρνήθηκαν να προχωρήσουν στο κλείσιμο της δεύτερης «αξιολόγησης», επιχειρώντας τώρα να αποφύγουν κάθε δέσ­μευση για την υπεσχημένη «ελάφρυνση» του χρέους. Έτσι, το θέμα της «ρύθμισης», αποσυμπλέκεται από τα μέτρα του τετάρτου Μνημονίου, αφήνοντας για άλλη μία φορά την εθελόδουλη συγκυβέρνηση, πεσμένη στα γόνατα, όμηρο των διαθέσεων των ιμπεριαλιστικών κέντρων Ε.Ε. και ΔΝΤ. Θορυβημένος και αμήχανος ο Α.Τσίπρας, στην ομιλία του στο ΣΒΒΕ, σπεύδει να ανασκευάσει τους φενακισμούς του, τό­σο σε ό,τι αφορά τη δήθεν άμεση σύνδεση της ψήφισης του τετάρτου Μνημονίου με τα μεσοπρόθεσμα μέτρα για το χρέος, όσο και την, μόλις πριν λίγες ημέρες, απόλυτη απόρριψη των προτάσεων Β.Σόιμπλε. Κι αυτό γιατί για άλλη μία φορά αποκαλύπτεται η δόλια στάση των ξένων επικυρίαρχων, αποδεικνύοντας πως η «αντιπαράθεση» μεταξύ ΔΝΤ και Βερολίνου, για το ελληνικό χρέος, με σημείο τριβής το ύψος των πρωτογενών πλεονασμά­των μέχρι το 2060 και την προσδοκώμενη α­νάπτυξη (καθώς όσο ψηλότερα μπει ο πήχης τόσο λιγότερες παρεμβάσεις θα απαιτηθούν στο χρέος), επί της ουσίας δεν απασχολεί κανέναν από τους δύο, οι οποίοι ροκανίζουν το χρόνο, κρατώντας το θύμα στα νύχια τους. Γίνεται λόγος για μεγάλα «πρω­τογενή πλεονάσματα» σε βάθος χρόνου (μέχρι το 2060) και παρατεταμένη διάρκεια αποπληρωμής του χρέους, κατά τρόπο που ο νεοαποικιακός ζυγός θα βαραίνει για πολλές δεκαετίες στις πλάτες του ελληνικού λαού.

Πιο συγκεκριμένα, για την τετραετία 2018-2022, τα «πρωτογενή πλεονάσματα» που πρέπει να πετύχει η κυβέρνηση, στύβοντας κυριολεκτικά τα εργατολαϊκά στρώματα, θα είναι 3,5% του ΑΕΠ. Για την περίοδο 2023-2060, όμως, η Γερμανία ζητεί τώρα πλεονάσματα της τάξης του 2,2 % το χρόνο, ενώ το ΔΝΤ δεν δέχεται πάνω από 1,5% του ΑΕΠ, εκτιμώντας ότι ο στόχος για τη βιωσιμότητα του χρέους θα καταστεί μη εφικτός. Το γερμανικό υπουργείο Οικονομικών υπολογίζει πως με ρυθμό «ανάπτυξης» 1,4% σε μία χρονική περίοδο 42 χρόνων και με «πρωτογενή πλεονάσματα» 2,2%, το χρέος θα υποχωρούσε κάτω από το 60% του ΑΕΠ το 2060. Στον αντίποδα, αν η «ανάπτυξη» πέσει στο 1% και τα «πρωτογενή πλεονάσματα» στο 1,5%, τότε το χρέος θα απογειωθεί στο 226% του ΑΕΠ το 2060, και ο λαός, ζώντας κοντά πέντε δεκαετίες σε πρωτοφανή ένδεια, θα βρεθεί στον κίνδυνο ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας, αντιμετωπίζοντας το φάσμα της απόλυτης εξαθλίωσης. Οι προθέσεις των ξένων κέντρων είναι προφανείς. Αποτελούν την πάγια κερδοσκοπική τακτική του χρηματοπιστωτικού συστήματος να επιμηκύνει με μεγάλη ευκολία τους χρό­νους αποπληρωμής των  παντοειδών δανείων, προκειμένου να απομυζήσει όσο το δυνατόν μεγαλύτερους τόκους, αυξάνοντας σε κά­ποια φάση, τα επιτόκια δανεισμού. Κι επειδή πηγή του τόκου είναι η υπεραξία, που αυξάνεται με τη μείωση του μισθού εργασίας, οι δανειστές αποφεύγουν την αποπληρωμή του κεφαλαίου, αρκούμενες στην καταβολή των υπέρογκων τόκων, αφού έτσι το κέρδος είναι πολλαπλάσιο!

Ο Α.Τσίπρας  και τα προσκείμενα ΜΜΕ, μετά το αποπροσανατολιστικό ταξίδι στην Κίνα, επιχειρούν να πείσουν τον ελληνικό λαό ότι η επιμήκυνση του τεράστιου χρέους των 326 δις €, αποτελεί δείγμα εμπιστοσύνης των δανειστών προς το κυβερνητικό έργο, κάτι σαν επιβράβευση για την υποδειγματική τήρηση των όρων του Μνημονίου. Τίποτα από αυτά δεν ισχύει. Για τη συγκυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛΛ., υπηρέτη του ντόπιου μεγάλου κεφαλαίου και των ξένων ιμπεριαλιστών, μία τέτοια λύση είναι απολύτως συμβατή, εφ’ όσον με τα χρήματα που θα εξοικονομούνται με τη ρύθμιση αυτή, θα μπορούν να χρηματοδοτούνται τα επιχειρηματικά συμφέροντα των πανίσχυρων ξένων μονοπωλίων της Ε.Ε., των ΗΠΑ, της Ρωσίας και της Κίνας, και της ντόπιας ολιγαρχίας σε μεγαλύτερο βάθος χρόνου, με κάθε είδους προνόμια, ενισχύσεις και επιδοτήσεις. Παράλληλα, να πείθεται ο λαός πως η απομείωση του χρέους και η οσονούπω «ανάπτυξη», αποσκοπεί στη δική του ευημερία.

Παρά τη συνεχή προπαγάνδα ότι τάχα η επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής θα λειτουργήσει υπέρ των λαϊκών συμφερό­ντων, θα πρέπει να τονίσουμε με έμφαση ότι κανένα από τα μέτρα που επέβαλλε η κυβέρνηση κατ’ επιταγήν των ιμπεριαλιστών, είτε αφορά τους μισθούς, είτε τις συντάξεις, είτε τα νέα συστήματα Ασφάλισης, Παιδείας, Υγείας, είτε την Ενέργεια και τις συγκοινωνίες, είτε τα εργασιακά δικαιώματα, είτε τις απολύσεις και τα επιδόματα ανεργίας, είτε τα λουκέτα των επαγγελματοβιοτεχνών, είτε τα μέτρα απασχόλησης για τη φτωχομεσαία αγροτιά, δεν πρόκειται να παρθεί πίσω. Αντίθετα η άγρια λιτότητα θα συνεχισθεί και η επιβολή μέτρων θα ενταθεί λόγω της αύξησης των τόκων που συνεπάγεται η επιμήκυνση. Η προβλεπόμενη επιμήκυνση συνεπάγεται και τη διατήρηση της επιτροπείας της ελληνικής οικονομίας για όλο αυτό το διάστημα. Αυτό σημαίνει ότι η ξένη επικυριαρχία θα διατηρηθεί επ’ αόριστον, ενώ θα χαλκεύονται όλο και πιο βαριές αλυσίδες για το λαό μας, χωρίς καμία προοπτική εξόδου από την κρίση. Ήδη, μετά το ναυάγιο, ξεκινά μία ατέρμονη διαδικασία «διαπραγματεύσεων» με την ελπίδα να υπάρξει στο Eurogroup της 15ης Ιούνη μια κάποια πολιτική δήλωση στήριξης της Ελλάδας στο θέμα της απομείωσης του χρέους, αλλά χωρίς αναλυτική περιγραφή των μέτρων κι αυτό θα διαιωνίζεται, ενδεχομένως με κάποιες παροχές για την αντιμετώπιση των τρεχουσών δανειακών υποχρεώσεων.

Με την ίδια θέση στο ζήτημα του χρέους, ως πρώτιστη «εθνική» υποχρέωση για την ανάκαμψη της οικονομίας, συμπλέουν όλα τα αστικά κόμματα, παρά την κριτική που ασκούν για ανεπάρκειες και καθυστερήσεις της συγκυβέρνησης. Μάλιστα, η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ υπερθεματίζουν στο θέμα του «κουρέματος» του χρέους με το PSI, που συνέβαλλε καθοριστικά στην κατάρρευση των Ασφαλιστικών Ταμείων.

Τέλος, να τονίσουμε πως η όποια «επιτυχία» της έκβασης της επιχείρησης «ρύθμιση του ελληνικού χρέους» και την αποδοχή του τέταρτου Μνημονίου, πέρα από τη γραβάτα του Τσίπρα, θα αποτελέσει το εφαλτήριο για την εφαρμογή νέων επώδυνων μέτρων σε βάρος των εργαζομένων και του λαού.

Αυτό σημαίνει ότι όταν τα παζάρια ολοκληρωθούν, ανεξάρτητα από την κατάληξή τους, τα εργατολαϊκά στρώματα δεν έχουν να ωφεληθούν σε τίποτα. Αντίθετα τα προαποφασισμένα μέτρα, για μετά το 2018 και μέχρι το 2060, θα εφαρμόζονται στο ακέ­ραιο, προκειμένου να δημιουργηθεί το περιπόθητο «επιχειρησιακό τοπίο» της κινεζοποιημένης εργασίας, των συντάξεων πείνας, του τεράστιου εφεδρικού στρατού ανέργων, των φιλοδωρημάτων στην «α­κραία φτώ­χεια», των ψίχουλων ελεημοσύνης στα επιδόματα ανεργίας, των λεηλατημένων Ασ­φα­λιστικών Ταμείων, της διαλυμένης Υγείας, Παιδείας, Πρόνοιας, της συντριμμένης ζωής εκατομμυρίων φτωχο­μεσαίων νοικοκυριών.

Αυτό το κατεστραμμένο τοπίο περιμένουν τα ξένα μονοπώλια και οι ντόπιοι λακέδες τους για να ρουφήξουν κάθε κερδοφόρα φλέβα της χώρας μας.