Θάλασσα υποαπασχόλησης
Σε πρόσφατη έκθεσή του το Ινστιτούτο Εργασίας της ΓΣΕΕ αξιολόγησε με πίνακες και αριθμούς την κατάσταση και τις προοπτικές της οικονομίας, το πρώτο εξάμηνο του 2017.
Ανάμεσα στα κύρια ευρήματα και συμπεράσματα είναι και τα υψηλά ποσοστά υποαπασχόλησης: από τους 99.000 εργαζόμενους το 2008, σήμερα 267.000 εργαζόμενοι, δηλαδή αριθμός σχεδόν τριπλάσιος, δουλεύουν με ελαστικές σχέσεις εργασίας (μερική απασχόληση, εκ περιτροπής εργασία κτλ.).
Αλλά και τα στοιχεία του συστήματος ΕΡΓΑΝΗ του Υπουργείου Εργασίας, του ΙΚΑ και της Ελληνικής Στατιστικής Υπηρεσίας (ΕΛΣΤΑΤ) δεν είναι πολύ διαφορετικά: αποδεικνύουν την απόλυτη κυριαρχία των «ευέλικτων» μορφών εργασίας. Φέτος, για τρίτη συνεχή χρονιά, οι ελαστικές και ευέλικτες μορφές εργασίας ξεπερνούν σταθερά το 60% των θέσεων. Αυτό συμβαίνει είτε γιατί οι περισσότερες προσλήψεις που γίνονται πλέον αφορούν σε θέσεις μερικής, εκ περιτροπής απασχόλησης ή προσωρινής απασχόλησης, είτε γιατί πολύ απλά οι υπάρχουσες συμβάσεις μετατρέπονται από θέσεις πλήρους απασχόλησης σε θέσεις υπο-απασχόλησης.
Την ίδια στιγμή παρατηρείται ευρέως και το φαινόμενο των «οικειοθελών αποχωρήσεων», είτε ως επιλογή των εργαζομένων, είτε ως αποτέλεσμα εργοδοτικών πιέσεων και εκβιασμών. Αυτές οι περιπτώσεις έχουν σημειώσει αύξηση 175% μέσα σε 4 χρόνια (2014-2017). Έτσι, τα τελευταία χρόνια σημειώνεται στην αγορά εργασίας μείωση του εργατικού δυναμικού και συνολικά του ικανού προς εργασία πληθυσμού.
Όπως είναι αναμενόμενο, σε συνάρτηση με τις ώρες απασχόλησης κατρακυλά και ο μισθός των εργαζομένων, καθώς απομακρύνεται συνεχώς από τον κατώτατο μισθό. Συγχρόνως, ένα μεγάλο ποσοστό των προσλήψεων πλέον αφορά στην ηλικιακή ομάδα 15 – 24: οι εργαζόμενοι αυτοί αμείβονται με τον «υπο-κατώτατο» μισθό, πολλαπλασιάζοντας τα κέρδη πολλών εργοδοτών.
Μία ακόμη επίπτωση της ογκώδους διαστασης που έχει πάρει το φαινόμενο της μερικής και προσωρινής εργασίας σήμερα είναι και πώς εξελίσσεται η χορήγηση των επιδομάτων του ταμείου ανεργίας. Η μερική και προσωρινή εργασία συνεπάγονται λιγότερα ένσημα και προϋπηρεσία, με αποτέλεσμα ο εργαζόμενος να μην πληροί σχεδόν ποτέ τις προϋποθέσεις για να λάβει το επίδομα των 360 ευρώ για ένα χρόνο. Συνήθως, όσοι άνεργοι καταφέρνουν να πάρουν επίδομα, καταλήγουν να παίρνουν ένα πολύ μικρότερο βοήθημα (σε αντιστοιχία με τον πρότερο μισθό τους) και σίγουρα για μικρότερο χρονικό διάστημα (σε αντιστοιχία με τις ημέρες εργασίας τους). Έτσι, εργαζόμενοι που δουλεύουν με δίμηνες ή τρίμηνες συμβάσεις και με μεγάλα χρονικά διαστήματα ανεργίας ανάμεσα, δύσκολα μπορούν να εξασφαλίσουν έστω και το πενιχρό επίδομα ανεργίας.
Όλα τα παραπάνω επίσημα στοιχεία αποδεικνύουν ότι ένας αυξανόμενος αριθμός εργαζομένων κινείται γύρω και κάτω από το όριο της φτώχειας, καθώς οι θέσεις εργασίας πλήρους απασχόλησης, η σταθερή και αξιοπρεπής εργασία απομακρύνεται όλο και περισσότερο από τις προοπτικές τους.
Στη βάση αυτής της διαμορφωμένης κοινωνικής κατάστασης, της μεγάλης ανεργίας, της εκτεταμένης υπο-απασχόλησης και των υπο-κατώτατων μισθών, μπορεί να δει καθένας καθαρά πώς έχουν ποδοπατηθεί οι όροι εργασίας απο τη μνημονιακή λαίλαπα αλλά και ποιο είναι περιεχόμενο της “ανάπτυξης” για την οποία μιλάει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ: άγρια επίθεση κατά των δικαιωμάτων εργαζομένων, πολιτική που τσακίζει την πλήρη απασχόληση και το σταθερό χρόνο εργασίας.
Η ηγεσία της ΓΣΕΕ, από την άλλη πλευρά, δημοσιοποιεί τα στοιχεία που σκιαγραφούν αυτήν τη ζοφερή πραγματικότητα και σαν επίσημο όργανο των εργαζομένων καταγράφει ποσοστά σαν παθητικός παρατηρητής, αρνούμενη να αναλάβει την παραμικρή συνδικαλιστική δράση για να αντιμετωπισθεί αυτή η κατάσταση, δείχνοντας με τον πιο προκλητικό τρόπο τον πλήρη συνδικαλιστικό εκφυλισμό της.
Μπροστά σ’ αυτή την πραγματικότητα το βάρος της αφύπνισης και της οργάνωσης των εργαζόμενων πέφτει στις αγωνιστικές δυνάμεις που περικλείει η εργατική τάξη. Οι ταξικές αγωνιστικές δυνάμεις καλούνται να δείξουν τον δρόμο προς μια και μοναδική κατεύθυνση: τον δρόμο της συνδικαλιστικής οργάνωσης και ενεργοποίησης των εργαζομένων, τον δρόμο του μαζικού ενωτικού αγώνα για τη διεκδίκηση του δικαιώματός τους στη σταθερή εργασία με αξιοπρεπή μεροκάματο και μισθό, ενάντια στην κυβερνητική πολιτική και σε κάθε πολιτική που εξυπηρετεί την εργοδοσία και το κεφάλαιο.
Σχόλια